Schildpadden en Bommetjes

Tempraturen tussen de 25 en 30 graden Celsius zijn aan de orde van de dag. Menig turk loopt met grote pannenkoeken onder zijn oksels. De hoofddoeken blijven ondanks de warme dagen toch nog strak op het hoofd zitten. Met een hoop plasticzakken en veel gepuf bewegen de traditionele Turkse vrouwen zich over de lokale markt. Zoveel hoofddoeken dat je op de markt kan vinden, zo weinig reacties dat ik terug vind op mijn weblog. Hopelijk gaat het spreekwoord; uit het oog, is uit het hart, niet op voor mij. Want het zal niet meer lang duren voordat ik terug kom naar het land van de frikadellen, echte kaas, gehaktballen en de sport korfbal. Ook de straaljagers van de dichtstbijzijnde luchtbasis zijn druk in de weer. Elke ochtend rond negen tot een uur of elf in de avond zijn ze bezig met oefenen. De laatste week is het een lawaai van jewelste, ik heb het idee dat ze een plannetje aan het beramen zijn. Ik houd jullie op de hoogte!

Ik ben zojuist terug gekomen van het wekelijkse voetbalfestijn. Elke week voetballen we met een mix van turken en wat buitenlandse studenten op een kustgrasveld dichtbij de universiteit. In eerste instantie was het de bedoeling dat wij als Erasmus (buitenlandse studenten) team het zouden opnemen tegen de Turken. Al snel werd duidelijk dat er in de buitenlandse groep weinig voetbal talent aanwezig is. Voetbal is in Turkije een zeer populaire sport, hierdoor kunnen veel van hen een aardig balletjes trappen. Na drie keer een flinke nederlaag was een mix van turken en Erasmus studenten een betere oplossing voor een wat meer gebalanceerde wedstrijd. Om toch de turken op de broek te geven opperde we voor een potje basketballen (of korfballen), maar hier hadden de turken geen zin in. De kans dat ze zouden winnen is te klein, en dan is het niet meer leuk. De turkse maatschappij bestaat namelijk nogal uit een machocultuur, verliezen tijdens sport is daarom not-done. Kun je nagaan verliezen van een paar bleke buitenlandse studenten!

Springfest is ook achter de rug. Het waren een paar gezellig dagen met veel bezienswaardigheden. Een van de traditie is om tijdens springfest met de gehele school ‘’gek’’ verkleed door de straten te paraderen. Het was een behoorlijke happening, 40.000 studenten (ik heb ze niet geteld) met veel trommels, spandoeken en gekke maskers doelloos door de straten van Eskisehir slenteren. En ik ben gekke Henkie niet om zoiets aan mij voorbij te laten schieten. Helaas waren er niet zoveel Erasmus studenten komen opdagen, hierdoor moesten wij als kleine groep nog meer herrie maken om boven de grote faculteiten te komen.

Diezelfde avond vetrok ik om 0130 met de straaljager (voorgaande weblog) en vier andere Erasmus meiden naar de oude stad van Olympos. Na een lange reis van 12 uur, die eigenlijk acht uur zou moeten duren, dit omdat we zo nodig moesten reizen met bussen uit de sovjet tijdperk, kwamen we rond 12 uur aan in Olympos. Olympos een niet al te toeristische plek, gelegen aan de zee, en omringt door allemaal ruines vanuit de tijd dat Romeinen en de oude Grieken Anatolie heerste. Tevens stik het er van de schildpadden en hagendissen. Zo moet je uitkijken waar je loopt, want voordat je het weet heb je het aan de stok met een schildpad, omdat je per ongelijk op zijn huisje staat. Zoals de turken hun hele familie betrekken in een conflict, zo doen de schildpadden dat ook! Alleen zijn de schildpadden in Olympos met honderden vertegenwoordigd. Alles is goed gegaan dat weekend, wilde jullie alleen even waarschuwen voor schildpadden.
Overdag naar het strand en S´avonds naar de openlucht disco. Behalve zaterdag, toen zijn Nils en ik naar een MTV concert geweest, hier zal ik niet meer over vertellen. Het was een deceptie! Die laatste avond was het dan zo ver, eindelijk naar de legendarisch berg Olympos, eigenlijk gemaand: Chimera. Op de top van de berg zijn vlammen te vinden die al eeuwen branden, de vlammen komen gewoon regelrecht uit de stenen. Erg bijzonder.
Het was een geweldig weekend. Helaas voor mij moest de straaljager zo nodig weer snachts vliegen. Het leek er op dat hij deze keer hevige motorproblemen had, enorme knallen en gezoem werd gegenereerd. Zelfs mijn MP3 speler kon het geluid niet overstemmen. Na drie uur slaap werd ik elke ochtend geïrriteerd, en met een enorme drang om iets kapot te maken wakker.

Afgelopen vrijdag hadden we international day. Op deze dag mochten/moesten we onszelf als land vertegenwoordigen. Aan ons Nederlands de beurt om Holland te vertegenwoordigen. Holland omdat niemand de The Netherlands schijnt te kennen. Met wat plaatjes van de wallen, wiet en voetbal hadden we al mening interesse van de turken te pakken. Ook turken zijn niet vromer dan de Paus;) De smikkelberen! De dag werd gevuld met veel muziek en landenspelletjes. Als afsluiting van de dag was er nog een feest in de discotheek 222. Helaas konden we niet al te lang blijven op dit feest, omdat we alweer met de trein van 0200 naar Istanbul gingen. Jullie zullen wel denken, waarom gaat iemand voor de vierden keer naar Istanbul. Nou deze keer werd het Flutag evenement van Redbull in Istanbul gehouden.

Die zaterdag kwamen we al vroeg aan in de 15 miljoen mensen telende stad Istanbul. Zondag was de Flutag, dus hadden we de hele zaterdag de tijd om andere leuke dingen te doen. Maar eerst moesten de spullen naar het hotel worden gebracht. Het hotel bleek al snel een motel te zijn, en het motel was uiteindelijk een grote kamer met wel 30 stapelbedden en een wc. Maarjah Wat verwacht je dan ook voor omgerekend acht euro.
Die zaterdag zijn we met zijn negenen hebben we een van de Prinsen Eilanden bezocht.
Deze eilandengroep ligt voor de kust van Istanbul en is voornamelijk bewoont door rijke turken. Een leuke bijkomstigheid is dat er op de eilanden geen auto’s zijn. In plaats daarvan hebben ze paard en wagens, heel het eiland stinkt vervolgens naar deze beesten. (het zijn geen beesten het zijn dieren! Dat zal wel, maar waarom stinken ze dan zo??)
Op het eiland hebben we fietsen gehuurd. We hadden het plan om naar de top van het eiland te fietsen. Want vanuit daar zou je vast een mooi uitzicht hebben! Helaas is het nooit zo ver gekomen, want al snel werd er een band lek gereden. Resten ons niks anders meer dan terug te (lopen) gaan naar het stadje. Na een bootreis van meer dan 1,5 uur kwamen weer aan in de stad. Het was inmiddels al zo laat dat er weinig tijd over was om nog terug te gaan pensioen.
Dus dan maar in de korte broek en T-shirt een baretje bezoeken in het altijd drukke en gezellige uitgaans/winkelstraat Taxim.

De volgende dag stond dan echt de Flutag op het programma. De hoofdreden dat we immers naar Istanbul waren afgereisd. Fluttag, is een soort van ter land, ter zee en in de lucht. Maar dan toch weer heel anders. De deelnemers hebben een heel jaar aan een vliegtuig gewerkt dat van een schans zo ver mogelijk moet proberen te zweven. Degene die het mooiste ‘’vliegtuig’’ of het verst komt, wint een mooie prijs. Vaak waren de vliegtuigen zo zwaar gebouwd dat ze direct neerplofte op het water. Iedereen kan zich vast herinneren hoe het voelt als je verkeerd neerkomt van een bommetje. Kun je nagaan hoe zeer het doet als je van tien meter naar beneden ploft met een vliegtuig op je dak?? Leedvermaak is goedvermaak, dus er werd heel wat afgelachen die dag. De winnaar won een reis rond de wereld, dat is niet mis voor een beetje naar beneden springen van een hoge schans. Na de Redbull Flutag moesten we ons haasten naar de trein. Ter nauwer nood konden we de trein van 22:00 halen. Na een paar uur lekker te hebben geslapen in de trein, kwamen we om 03:30 aan in Eskisehir.

Deze week waren de laatste schoollessen op Anadolu. Volgende week maandag beginnen de eindexamens. De laatste loodjes! Nu maar eens kijken hoe zwaar ze wegen.

Groetjes Ronald

P.s Fotos kun je vinden op http://picasaweb.google.com/ronaldvanaartsen