Door de vingers zien!

De turken zijn fanatieke supporters, dat heb ik wel gemerkt toen we Portugal-Turkije in de stad gingen kijken. Ik was blij dat de Portugese die avond terecht wonnen. Deze blijdschap hield ik voor alle veiligheid voor mijzelf. Dit was beter, beter omdat Turkije aan een behoorlijk realiteitswaanzin lijdt en ze ook nog eens behoorlijk nationalistisch zijn. Het Turkse voetbal was ronduit waardeloos. De eerste week van het Ek viel samen met de examenweek, dit komt zeker niet ten goede van het laatste. Gelukkig zit het erop, nu nog even afwachten op de resultaten. In de tussentijd hebben we ook het laatste ‘’officiële’’ afscheidsfeest gehad. Alles loopt zo richting het einde of richting het begin. Tis maar hoe je het wilt noemen.

Twee weken geleden werd er een erg leuk feest georganiseerd door een groepje Polen.
Het was een thema feest, met het thema: Your favourite cartoon. Geen cartoon, geen intree.
Die avond daarvoor gebrainstormd achter de laptop, na enige tijd kwam ik op de altijd vriendelijke; Spongebob. Direct de volgende dag naar de locale supermarkt geweest om een oude doos. Na wat knutselen kwam er dan toch echt een waar sponshoofd tevoorschijn.
Die avond was het dus in de korte broek, doos op het hoofd, en met een stropdas van Ferit naar de Polen. Het was een erg leuk feestje met veel gekkigheid, zo gezellig dat het ik te laat in bed lag. Want de volgende ochtend stond er alweer om negen uur een Erasmus-picknick te wachten. Om elf uur kreeg ik dan eindelijk geforceerd een bammetje naar binnen gepropt. De rest van de dag bleek alleen maar te bestaan uit gezelligheid, eten, revalideren en lamlenden.

Veels te laat heb ik de bazaar ontdekt. Vorige week was ik daar voor het eerst. Een hoop lappen met plastic tassen, marktmannen gebrul, en mooie groeten en fruit. Ik heb nog nooit zoveel mooi fruit bij elkaar gezien, en dan ook nog eens spotgoedkoop! Een kilo grote aardbeien voor 1 euro, een galia meloen voor 0,50 euro en een kilo kersen voor maar 0,75 euro. Ik moet er wel bij zeggen die ik hier natuurlijk flink voor heb moeten afdingen.
Mijn ogen waren groter dan mijn mond, gevolg was dat ik de helft van het fruit aan het eind van de week kon weg gooien. Niet zo erg want de markt is toch elke week:P.
De tempraturen zijn deze dagen ook niet mis in Eskisehir, elke dag boven de 30 graden.
En dat is behoorlijk kittig. Drie dagen geleden was het zo warm dat ik dacht het beter was om met de ramen open te slapen. Nou dit heb geweten. Rond vijf uur werd ik van de schrik wakker. Ik zat klaarwakker rechtop in mijn bed. De honderden torens, ook wel minaretten genoemd, hielden weer een uitbundig concert. De herrie uit die toren blijft toch nog steeds zeer onaangenaam voor mij, niet bepaald prettig om naar te luisteren.

Gelukkig was er tijdens de toetsweek nog een gaatje van drie dagen. Dit was de kans om nog wat zien van de bekende toeristenplekken: Pamukkale en Efeze. Zo gezegd zo gedaan. Om twaalf uur s’nachts vertrok ik met drie vrouwen naar Izmir, om vanaf daar naar Selçuk te reizen. In Selçuk hebben we een kasteel en een oude kerk bezocht. Dit was niet echt bijzonder. Toch was er iets raars aan de hand met ruïnes van kerk. Want ook hier waren weer een aantal raar gedragende dieren te vinden. Zo was er een kat die wel een oogje op mij had. Deze kwam op mij afrennen en bleef me maar volgen en kopjes geven. Helaas moest ik haar teleurstellen. Ze was niet helemaal mijn typ. Na dit pijnlijke afscheid kwamen ook nog een paar uitdagend gedragende macho schildpadden tegen. (zie foto’s)
Deze keer hebben we ze maar gewoon genegeerd. Want voor je het weet is het weer brullen.
Enige tijd later vertrokken we met de dolmus naar Efeze. Efeze was in de oudheid een grote Ionische haven- en handelsstad aan de westkust van Klein-Azië in de huidige provincie Izmir in Turkije, tegenover het eiland Samos. Efeze is het belangrijkste archeologische gebied van Turkije. Het staat bekend als het grootste openluchtmuseum van het Romeinse Rijk ter wereld. Allemaal erg indrukwekkend, vooral de oude bibliotheek.(Leinco, ik heb een foto voor je gemaakt!) Hoe je het went of keert, die Romeinen zaten duidelijk niet bij de pakken neer.

Die nacht hebben we overnacht in leuk oud Grieks dorpje wat in de bergen is gelegen. Sirince staat bekend om zijn diverse fruitwijnen die je alleen maar daar kunt kopen. Na een aantal wijnen te hebben geproefd werden we uitgenodigd bij een paar turken om een traditioneel gerecht te eten . Watermeloen, met zelfgemaakte; kaas, wijn en brood. Achteraf bleek dit toch wel een smaakvolle combinatie. De volgende dag weer vroeg uit de veren om naar Pamukkale te reizen. Het werd al snel duidelijk dat we in de village-express waren beland; een combinatie van een muffe lucht, over bepakte mensen en tevens stopte we bij elk klein dorpje.
Na drie uur, dan toch aangekomen in Pamukkale. Pamukkale betekent "kasteel van katoen" in het Turks en is een natuurfenomeen in Turkije. Het sterk kalkhoudende water loopt er via een groot aantal terrassen van een helling. Uit het warme water (35°) slaat calciumcarbonaat neer en zo worden dikke pakketten kalk langs de terrassen afgezet. Op deze manier krijgt de helling een bijzonder uitzicht: het lijkt op een op kasteel van katoen of op een bevroren waterval. Door het grote aantal toeristen wordt het proces van kalkvorming echter aangetast.
Pamukkale is momenteel een toeristische plaats en is samen met de oudheidkundige stad Hierapolis opgenomen in de UNESCO-werelderfgoedlijst.(wikipedia :):))
Hierapolis is ongeveer te vergelijk met de stad Efeze. Ook hier hebben ze een amfitheater wat plaats bood aan 25.000 Romeinen.(zie foto) Een leuk feitje is dat de kalkterrassen zo beroemd waren in de hoogtijdagen van de Romeinen, dat zelfs Cleopatra uit Egypte is gekomen om er in te baden.

Zoals je al eerder had kunnen lezen wordt ook hier de voetbal gevolgd. Het succes van Holland of Hollanda zoals turken het noemen, wordt uitgebreid besproken in menig moskee.
De wedstrijd tegen de Fransen en Italianen hebben we beide gekeken in B-39. Dit is een bar van een turk die eerst in Amsterdam heeft geleefd. Deze goed Nederlands sprekende turk heeft een mooi scherm, om de voetbal nauwkeurig te volgen. Bij beide wedstrijden hebben wij ‘’Nederlandse’’ studenten al aardig wat buitenlandse studenten zo ver gekregen om in het oranje naar de wedstrijd te komen. Inmiddels hebben ze ook al geleerd om een echt voetbal lied te zingen; Hup Holland Hup, lalalalala (i.p.v. laat leeuw….), Hup Holland Hup. Onder andere Polen, een Amerikaan, Sloveen, Tsjech en zelfs iemand uit Tadzjikistan (schijnt echt te bestaan!). Je kunt je wel voorstellen dat het soms niet echt herkenbaar is, maargoed ze doen hun best:P. Dus we zien het af en toe door de vingers. :P.

Aankomende week nog een laatste trip naar het natuur schone zwarte zeegebied. Daarna hoop ik jullie weer allemaal snel te zien!


Groetjes,
Ronald

Ps. Hier kun je de foto van Pamukkale en Efeze vinden: http://picasaweb.google.com/ronaldvanaartsen